De Cariben zijn een prachtig gebied, het lijkt wel een paradijsje op aarde. Maar is het dat ook? Wat zijn hier de uitdagingen? Wat heeft God op het oog?

Vanaf het begin was het duidelijk: de focus bewaren en doorzetten zijn grote thema’s. Nog voor we vertrokken moesten we besluiten of we bereid waren te vechten voor dat wat we gehoord hadden, of dat we het lieten liggen. In dit geval ging het om het eiland Mayreau, onderdeel van St. Vincent en de grenadinen. Hier zouden we naartoe na een periode op Barbados. Ondanks extra kosten en onduidelijkheid over hoe te reizen hebben we doorgezet

In Barbados hebben we Gods liefde voor onze naasten beleefd. Het is een prachtig eiland en de mensen zijn aardig, altijd in voor een praatje en de meesten zijn in geloof opgegroeid. We kwamen er al gauw achter dat dit opgroeien meer religie dan geloof meebracht, aan ons dan ook de taak om te discipelen: hen te helpen Jezus te volgen. Door middel van lesgeven en huis aan huis evangelisatie (daar is het normaal om vanuit het raam met mensen te praten) konden we de mensen bereiken

Op een dag kwam een verwarde vrouw langs die alleen nog over de dood kon praten. Na een lange tijd bidden, samen met haar en later ook met haar familie, zagen we diezelfde avond nog een veranderd mens: ze kon haar eigen woorden weer spreken en getuigde van de goedheid van God

Later baden we dagelijks met een man die een hartinfarct had gehad, hierdoor kon hij onder andere zijn arm niet meer gecontroleerd bewegen. Aan het einde van de twee weken was deze controle weer terug en het bereik van de arm ontzettend verbeterd

We hebben lokale gemeenten en christelijke centra een hart onder de riem gestoken, alleen al door onze aanwezigheid. Veel missie-werk is stilgelegd met het excuus van Covid, onze aanwezigheid markeerde een verandering van het tij. In de bijbel zien we Paulus vaak de gemeenten aanmoedigen en waar nodig ook corrigeren. Hoewel wij de christen amper kenden heeft God ons voor alles de mogelijkheid gegeven. Het volledig volgen van Jezus betekend ook het vergelden van kwaad met goed bijvoorbeeld. Daarover een volgende keer waarschijnlijk meer 😉

Zoals eerder gezegd was het belangijk om focus te houden en door te zetten. Dit werd extra benadrukt toen er een Covidtest op positief sloeg. Betekende dit het einde van de reis? Hoe houden we het veilig voor het team maar ook al onze contacten? Is het verantwoord nog naar Mayreau te gaan? Vragen en nog meer vragen, maar het was snel duidelijk, ons team gaat naar Mayreau!

Afstand houden, maskers op en schrobben voor je leven.. 5 van de 7 zijn hierdoor rechtstreeks doorgekomen, zonder enige besmetting. Ik mocht achterblijven in vrijwillige quarantaine. Een dubbele regenboog verzegelde ons tijdelijke afscheid, God was erbij, Zijn trouw zou ons er door leiden. Ik was in een aparte kamer en met de mogelijkheid de, niet al te zieke, student mentaal en d.m.v. koken te ondersteunen. Het waren 10 dagen die op dat moment redelijk nutteloos en zelfs tijdloos leken. Het was in de dagen daarna dat er meer duidelijk werd, we konden de lokale gemeenschap bemoedigen door dit voorbeeld van trouw, verantwoordelijkheid en gemoedelijkheid. Zonder te klagen de gevolgen dragen. Iets wat in de lokale cultuur niet zo normaal is

Met nog een dikke week te gaan landden wij 2 uiteindelijk ook op Mayreau. Alle gebeden en tekens kwamen uit: de landbrug die het eiland kenmerkt, de boten waarop we mee konden varen en de bevolking die we dieper hebben leren kennen. Een prachtig eiland, waar de 300-koppige bevolking de baby-geiten ‘kids’ noemt. Stel je voor daar kids-ministry te doen! Ook hier was discipelschap de methode, alleen door dieper te gaan, elkaar te leren kennen en zelfloos te helpen kon een verandering van harten plaatsvinden

Ondertussen zijn we met zijn allen onderweg terug naar Duitsland, de trip is geslaagd. Mensen hebben God leren kennen, wij zijn gegroeid en God is nog steeds goed. De extra kosten? 2/3 daarvan zijn manier verdwenen, door andere bedragen, vrijgevigheid en betere wisselkoersen dan verwacht. Daarnaast hebben we veel meer kunnen bereiken dan zonder de quarantaine, ook al bracht dat kosten met zich mee (maarja, ook die zijn verdwenen)