Heb jij zoiets wel eens meegemaakt? Een persoon die je na aan het hart is, waarbij het vorige afscheid stroef verliep, niet wetende of je elkaar weer ziet. Een bittere nasmaak, die niet makkelijk weg te spoelen is

Mij overkwam het dit jaar, terwijl ik flink vermoeid van de outreach kwamen er nog andere dingen naar boven, zonder tijd en energie te hebben alles door te spreken moest ik het wel laten gaan

Natuurlijk zijn er twee personen in een afscheid, waarop beide invloed hebben. Deze keer hadden we er allebei niet de gevoeligheid voor om het op zijn best te doen

Maar hoe dan verder? Wat zegt zoiets over de toekomst? Valt er nog op terug te komen?

Voor mij voelde het alsof elk initiatief bij de ander lag, vanwege de woorden die gesproken waren. Of ik me daar wat van aan had moeten trekken is me nog altijd onduidelijk, maar ergens ben ik blij dat ik het heb uitgehouden

Mensen hebben vrijheid gekregen en een eigen keus, ook wanneer die keus niet mijn voorkeur heeft. Ik had kunnen navragen over het afscheid, maar hoe vrij is de ander dan?

Een bitter afscheid is lastig om mee te leven, het lijkt alsof dit de toekomst ondermijnd. Dat doet het echter alleen als je het daar de ruimte voor geeft. Onbewust heb ik dat helaas gedaan, door er zelf niet actief mee aan de slag te gaan. Denkende dat het oké was, maar ondertussen broeide er iets vanbinnen

Des te groter was de opluchting en vreugde om elkaar weer te zien, diegene die ik niet meer had verwacht ooit te zien of te spreken. Vrijheid komt wanneer hereniging plaatsvindt

Heb jij iemand waar je je bij afvraagt of het ooit nog goed komt tussen jullie? Stuur eens een berichtje, spreek eens af, beleef de vrede en rust

Op een vergelijkbare manier zoekt God contact met ons. Het afscheid in het paradijs was bitter, zoals we in Genesis kunnen lezen. Jezus kwam terug voor jou en mij. Om een nieuwe vrijheid te brengen, zonder schaamte of schuld