Auteur: stef

Heb jij God wel eens gehoord? Zo nee, zou je het willen? Zo ja, hoe klonk dat voor jou?

Er zijn vele manieren waarop God met mensen communiceerd. Een daarvan is door direct te spreken met woorden. Dit kan zijn door deze woorden in je gedachten te planten en ook door ze voor jouw hoorbaar te maken alsof iemand naast je staat en het uitspreekt. Daarnaast zijn er andere manieren, daarover later misschien meer 😉

Ik ben ervan overtuigd dat als jij God’s stem wil verstaan, Hij ook zal spreken. Misschien niet direct, maar blijf vragen en Hij zal antwoorden

Voor mij was het in het begin moeilijk om God te verstaan. Welke gedachte, welke woorden waren nou van Hem? Welke zijn van de tegenstander? Welke heb ik zelf bedacht?

Ik merk dat hoe meer ervaring ik krijg en hoe meer tijd ik met God doorbreng, hoe duidelijker het wordt wat van Hem komt. Toch wil ik het nog altijd zeker weten, ik zoek bevestiging door God te vragen naar details en redenen. Het ene moment krijg ik die direct, soms wil Hij ook dat ik er echt naar zoek. Dan breekt een periode van bijbellezen, bidden en extra goed opletten bij profetiën aan

Inmiddels heb ik hierdoor een visie voor de nabije toekomst gekregen: een paar jaar verder groeien bij YWAM en daarna het opstarten/uitbreiden van een gebedshuis in Nederland met diverse bedieningen en mogelijk bedrijven die gedreven willen worden door God, levend vanuit gebed en aanbidding

Who is your leader? What does a leader do? Do you feel trusted?

This week I am at a missions conference in Madrid. With the team we will teach and learn from what we have been taught and what we carry. It is a great opportunity, as a lockdown seems to come and keep us away from ministering. But God always makes a way: now we can serve both with wisdom and in a practical way. Also; I have been leading the preparation from our team for this conference, something that was in a way challenging but at the same time it was clear what decisions needed to be made. So I am looking forward to this week, as I lead our team in the conference as well.

Since a few years God has been trying to teach me about leadership and I always tried to get out from under it. At some point it was three times in a row, so I couldn’t just let it go. With trial and error; grace from God and people, I started to lead. Scary as it was, with good teams around me it actually became fun

But what makes a good team? Does everyone need to be like me? Please… NO! I am happy with different people, with different interests, characters and skillsets. Sometimes it makes communication harder, but it also gives relationship and a better representation of how God wanted life to be: vibrant. A good team means that we all do our part, we work together to seek the best solution for everyone. As long as we communicate our needs, our visions and seek the best for eachother, we can all grow

And that is where trust comes in. As a leader, do I trust myself? Do I trust my team? And in what do I trust myself and my team? Without knowing myself, I cannot lead myself and therefore the team. And if I don’t know my team, I can’t lead them either.

I am glad with the opportunities I had in the last years to get to know myself better. And also the times at work where I needed to start talking, although it wasn’t always nice, without these situations I could not grow. I’d be sitting in my corner, mocking (or hopefully not), doing my thing. Thank you for the time you all invested in me, be it intentional or not. It made growth possible, it has driven me into the arms of Jesus, the servant King, who I want to follow in His example.

I choose to trust my team, as Jesus trusts me to do His will. I choose to serve my team, as Jesus served me. When problems arise, I will not shy away, but I will face them together with Jesus

Een jongeman die niet wist waar hij naartoe zou gaan. Niet wetende waar hij goed aan deed en hoe zijn leven er uit moest gaan zien. Het enige wat duidelijk was, was dat hij dichter bij God wilde leven.

Hoe is dat mogelijk? Kan dat zonder alles achter te laten? Wat kan hij verwachten? Blijft er nog iets hetzelfde?

Dit zijn vragen die mij paar maanden geleden bezig hielden. Inmiddels is het gelukkig een stuk minder vaag geworden.

Dichter bij God leven is op vele manieren mogelijk, in het beroepsleven, bij de overheid, als missionaris en alles wat hier tussendoor glipt. Sleutels hierin zijn tijd met God te nemen, beslissingen met Hem te nemen en nederig luisteren naar wat Hij te zeggen heeft. Begrijp me goed: het gaat hierin om de relatie, het samenwerken van hart tot hart.

Het kan zonder alles achter te laten, maar wees bewust van de eigen verlangens en wat God vraagt. Dit kan soms vreemde spanning geven: God belooft voor Zijn kinderen te zorgen; ben jij bereid om Hem te vertrouwen? Bij mij komt dat stukje bij beetje, van het allemaal zelf moeten kunnen terwijl ik vertrouw, naar: vrijheid in wat ik heb omdat God het kan brengen. Van altijd alles in de toekomst moeten overzien, naar: God overziet de toekomst en ik vertrouw op Zijn zicht.

Wat kan ik verwachten? In ieder geval een hoop veranderingen, nieuwe mensen, nieuwe vrienden, liefde van God, vrijheid, verantwoordelijkheid en nog veel meer wat ik nog niet onder woorden kan brengen

God blijft gelukkig hetzelfde. Ik verwacht dat een deel van mij hetzelfde blijft, al weet ik nog niet wat.

Inmiddels ben ik benieuwd naar alle dingen die ik nog mee ga maken met God en de mensen in Spanje. Het is zo gaaf om hier te zijn, de cultuur te zien en God al te zien werken: op gebed brak het wolkendek, van regen naar volle zon met later een dubbele regenboog in de blauwe lucht om het te verzegelen. We konden beide einden zien en er was geen wolk boven te bekennen.

A celebration of life
That the wise men have looked for
That the earth has groaned for
A moment of joy for Joseph and his wife

By a decree from Rome
They went from Nazareth to Bethlehem
Just for some ruler not to condemn
So it happened far away from home

It was a journey of about a week
Riding a donkey
And sleeping a bit wonky
All that, with a baby at his peak

Rejected
No place at the inn
Unaccepted
No-one would let them in

Manger
A bin to feed the sheep
Born a stranger
With no cradle to sleep

Angels
Visible to the human eye
Voices
Giving glory to the one most high

Shepherds
Spat out by society
Believing
They spread the word without anxiety

Wise men
Followed the light
Brought honour and gifts
To the royalty in their sight

Herod
Entitled as can be
Murder
Trying to save his identity

Creation
Waiting for the sons of God
Groaning
For an end to all the fraud

Here is Jesus
The first and foremost
Born as a baby,
fragile and needy
Yet from the start
divine in his ways
Never a reason to sin
Showing identity to all kin

The Son of heaven came to earth
To die for us; He knew it’d be worth
Now, you have a choice,
So, what will you voice?
No time, too proud, afraid of something new?
Or celebration and new life together with the ones who knew?

Last year I was just thinking of doing a DTS, weighing all the pro’s and con’s. It seemed to be a distant future: what will I do? When will I do it? Do I dare to leave my safe life behind?

By now these days have past, the lecture phase is almost over, just one more week and it’s done. A lot of learning has happened, both mentally and spiritually. What will I take from it? I hope a lot, as it has given me a perspective on how life should be and that perspective brings forth vibrant life, flowing from God to me and those around me

But with each closing, a new start is on the way. In this case: the outreach phase! I go to southern europe, most likely to a spanish speaking part. Although my head is still in the lectures, I can’t wait to go out and bring further into practice all that I’ve learned!

Thank you for your love and support in the last months. I appreciate our relationship more than I used to say 😉 you are a lovely person

Het aftellen begint al.. na 11 weken les zijn er nog maar 3 over voordat het grote avontuur begint, voordat we de wijde wereld in trekken. Niemand weet nog waar we heen gaan, dus we wachten in spanning af!

Wat doe je als je ergens blij van wordt? Ik doe er dan graag meer van; neem meer van dat soort taken op me, ook als het niet nodig is. Ik vind het bijvoorbeeld heerlijk om in de natuur te wandelen, met gevolg dat ik bijna elk weekend wel een groepje meeneem op een wandeling. Is dat zwaar? Totaal niet

Waarom voelt het dan soms zwaar om verantwoordelijkheid te krijgen? Ik denk dat het vaak te maken heeft met angst voor straf: als ik dit niet goed doe, dan… <vul zelf maar in>. Straf kan door anderen worden gegeven, maar net zo goed door jezelf. Hoe vaak ben je door anderen gestraft voor iets waar je je best voor hebt gedaan, maar wat net niet goed ging? Voor mij is dat ver uit verhouding, als dat meer dan 10% is zou het me erg verbazen, ik denk dat onder de 5% zelfs realistischer is. Waarom probeer ik dan toch verantwoordelijkheid op afstand te houden? Ik weet het serieus niet, als het angst voor straf is, dan is het zeker ongegrond. Als ik bang ben dat ik incapabel ben dan mag ik mezelf nog wel even laten nakijken, hoe beter ik mezelf leer kennen hoe meer ik zie dat ik veel dingen kan. Dusja.. dan moet ik het maar wat minder zwaar nemen 😉

Is het goed om verantwoordelijkheid te nemen? God vindt van wel en ik ben het met Hem eens. Om een welbekend voorbeeld te nemen: Adam en Eva namen beide geen verantwoordelijkheid nadat ze van de vrucht hadden gegeten. Ze schoven het af op de volgende. Wat als ze dat niet hadden gedaan? Ik zie het als waarschijnlijk dat jij en ik er dan niet waren geweest. Dan was er misschien geen reden geweest om het paradijs uit te moeten. Als ik dan naar europa kijk, hoe dat is uitgegroeid vanaf de reformatie, dan is duidelijk dat dat alleen kon gebeuren door mensen die de verantwoordelijkheid namen. Verantwoordelijheid voor wat ze zelf deden en in geval van leiders: voor wat de mensen die zich onder hen stelden deden. Verantwoordelijkheid begon op grond van de bijbel, waarin volop geschreven wordt over dit onderwerp. Eerst schrok ik er van terug, inmiddels zie ik het als een uitnodiging om uit mijn comfortzone te stappen om zo een groter effect te kunnen hebben op de wereld. Om de wereld mooier te maken, voor God en mensen

What is faith? Why would you want it? And what is honour, what does it look, taste and feel like? And why does this blog take a month instead of a week?

Lets start with the last question: after the last blog we left the base towards Berlin, there we helped on a conference with about 500 people. This is amazing for corona-times! Just to let you know, it was not amazing for corona, that did not get a grip on the people present. The plan and implementation worked well, along with the grace of God. On the conference I witnessed a great unity within Berlin, within the whole country of Germany, rising up together and taking responsibility. People from all over the world could witness it aswell. Interesting to me was how the children where involved: instead of being stowed away in a back room, they had a place in the front, with access to the stage. Children from all ages shared their impressions and were taken seriously, it even became a key part of the gathering. It opened my eyes for how things could be in the kingdom of God

Having that said, what is faith? Lets check the dictionary: 1. complete trust or confidence in someone or something / 2. strong belief in the doctrines of a religion, based on spiritual conviction rather than proof

Now I think part 2 isnt neccesary or even true. Let me explain: part 1 says it already, I have faith in the person Jesus Christ. Its not a doctrine of a religion, its a spiritual conviction based on the proof that Jesus Christ has walked on this earth and the reports of eye-witnessess seeing Him being taken on the clouds.

Why did I begin about faith? Because it is important to my life. Without faith I would not be in Freiburg now. Without faith I probably would be somewhere in prison. But thanks to my faith, thanks to God: I dont have anger problems anymore, I am still alive, I can still walk, I am here, I have joy in my life. I could go on for longer, but I think you get the gist. Faith in Jesus enables me to have a real life, a good life. And its not just for me, its available for eternity and for everyone, so yes: also for you

Hoog tijd voor wat nieuws hier! De afgelopen weken waren een achtbaan van emoties. De weken zijn vol, met veel nieuwe dingen, deels ver buiten mijn comfortzone.. maar dat maakt het niet minder leuk!

Heb je wel eens over de vloer gerold van het lachen? Hoe lang? En hoe dacht je toen over je omgeving? Wat ging er in je om? Je snapt vast ongeveer waar dit heengaat: ik heb 2,5uur gelachen, zo hard als ik maar kon, rollend over de vloer. Alle schaamte voor anderen en angst van wat anderen ervan vonden verdween. God is me aan het herstellen, de vreugde terug in mijn leven aan het brengen

Hoe gebeurde dat? We kregen les over God, dat Hij nog steeds werkt en niet zomaar iets van 2000 jaar geleden. Om daar een praktisch beeld bij te krijgen gingen we voor elkaar bidden, dat de Heilige Geest (één deel van de drie-enige God: Vader, Zoon en Geest) ons zou vullen. Bij mij resulteerde dat in deze heerlijke bevrijding. Ik was volledig vrij om te stoppen met lachen, van t begin totdat ik t tijd vond om naar bed te gaan. Bij anderen resulteerde het in vrede in het brein, of warmte in het hart. Er zijn vele manieren waarop God zich laat kennen, geen ervan is beter dan een ander. Ik ben blij dat ik dit mocht ervaren!

Wat is waarheid? Dat is een vraag die veel mensen bezighoudt, actief of op de achtergrond. Ik ben volledig overtuigd dat de waarheid door God is uitgevonden en dat Hij het middelpunt daarvan is. Kijkend naar de bijbel werd het nog interessanter: hoe ken jij God?

Is hij een God die vanuit de hemel neerkijkt met een hamer en op de loer staat om je een klap te geven als je ook maar een verkeerde gedachte hebt of uitvoerd? Of is Hij een liefdevolle vader, die alles voor zijn kinderen over heeft?

Ik geloof het tweede: Jezus is aan het kruis gestorven en de hele Godheid (de hele drie-eenheid) was erbij. Zelfs toen Jezus uitriep waarom God hem had verlaten: hij citeerde daarmee de volledige psalm 22 in de bijbel, een psalm die aangeeft hoe zijn lijden zou zijn, dat die in vervulling is gegaan. In die psalm staat zelfs dat God meekijkt en erbij is. Het is de omgekeerde wereld! Jezus is niet gestorven om ons alleen maar te verstoppen voor God, maar om ons volledig te vernieuwen. Om ons perfect en vrij te maken

Ben ik dan nu perfect en vrij? Ja!

Ziet iedereen dat zo? Geen idee, wat zie jij?

Mocht je het niet zien, dan wil ik je uitnodigen om ook met God te praten, eventueel samen (ook al is het niet nodig)

Maar als volgers van van Jezus: van God, perfect zijn, waarom is er dan nog lijden, ook onder hen? Is dat niet tegenstrijdig? Ik dacht diep van binnen nog van wel, maar inmiddels niet meer:

Lijden is sowieso niet van God, misschien dat dat zo was in het oude verbond/testament, maar sinds Jezus niet meer. Jezus liet alleen heling zien, aan iedereen die erom vroeg. Hij kan dus wel wat aan het lijden doen. Uiteindelijk gaat het om Gods wil en ik geloof dat hij het goede wil omdat dat is wat het nieuwe verbond laat zien. Is er een mogelijkheid dat het lijden doorgaat? Misschien wel, maar is dat hetgene waar ik me mee bezig moet houden? Als ik daar over nadenk ben ik niet bezig met wat God wil, en eerlijk gezegd is wat God zegt en wil veel mooier, dus daar wil ik mijn tijd in steken

Oke.. dit is een hele preek geworden, mocht je meer informatie willen of nu helemaal de weg kwijt raken: contacteer me gerust. Het is niet mijn bedoeling jullie af te schrikken, ik deel gewoon graag van wat ik weet dat waar is 😉

P.s.: ik hou van jullie

Before you get confused: I am talking about the love of God, for everyone. EveryONE including me. Now you could think: is this the first time you learn this? Well, defenitely not, I’ve learned it many times before and even knew it in my heart. I thought that was still the case, but found out I was wrong. God loves me more then I can imagine, I am his child

So the last few weeks we’ve been bonding as a group, with both the worship and outdoor focusses, a good mix of men and women on both sides and even the same amount in each group! We’ve been to Switzerland in a cottage in the mountains and with the outdoor group we’ve explored a bit of the black forest. We could even see the Swiss alps in the distance! It is great to see how big the creation is, and yet with soo many details

I love how the worship just overflows, God is speaking and healing the students. We may not be perfect (yet), but be we are blameless already. I find it interesting how full the weeks can be and you can still be wanting more, it awakened a hunger in me

I haven’t forgotten about you, my family, friends and partners. The time here is short and I just want to get the most out of it 😉

Love and blessings!

Die heb ik gehad! Zoveel mensen langs de weg met pech, maar mijn auto bleef lekker rijden. Wat een zegen 🙂

Voorafgaand aan de reis nog allemaal leuke mensen die me kwamen uitzwaaien (en helpen de laatste dingen opruimen, omdat ik nog niet klaar was :P) wat een fijne verrassing! Dat maakte het vertrekken leuker maar ook moeilijker. Wat fijn om goede vrienden te hebben die zo met je meeleven 🙂 -pinkt een traantje weg-

Meteen maar even een duik genomen in het plaatselijke meer met een groepje. Heerlijk zo na een dagje zitten 😀